Yeniden Merhaba...

Tam beş buçuk yıl aradan sonra TuzBİBER ailesinin bir ferdi olarak tekrar merhaba. İnsan yaşadığı sürece başına neler geleceğini, nelerin onu yolunun üzerinde beklediğini asla bilemiyor. 2012 Temmuz' undaki ben bugünkü ben değilim. Bunu biliyorum mesela. Hayatın bize yolu yürürken öğrettiğini kimse öğretemiyor. Bunu da biliyorum. İlla ki kendimiz deneyimleyip doğruyu yanlışı kendi gözümüzle görürsek inanıyoruz. Başkasının tecrübeleri yerine kendimiz deneyimleyince kabulleniyoruz ancak. Hayat öğretiyor kısacası. O vakitler '' asla'' dediğim şeylere şimdilerde daha ılımlı baktığımı görüp büyüdüğümü anlıyorum. Yaşlandığımı demiyorum, büyüdüğümü diyorum. Çünkü yaş almak da büyümek için yetmiyor bazen. Büyümek için hayat başka yollara sokuyor sizi, başka türlü yoğuruyor sizi teknesinde.

Son sayıyı yayınladığımız 2012 Temmuz' unda başka gözlükler vardı gözlerimde, şimdi bambaşka. Diyeceğim o ki zaman akıyor, dünya değişiyor ve bizler de değişiyoruz. Bazen değer yargılarımız bile değişiyor, kendimizi kesin yargılarla tanımlayamadığımızı görüp şaşırıyoruz. İnsan en çok kendini tanımaya başladığında şaşırıyor zaten, sanıyor ki kırk yıllık kendini tam anlamıyla tanıması mümkün. Öyle kolay mı? Tanıyor musun sen kendini, sor bakalım içine var mı verecek cevabı ? ''Mümkün değil'' diye baktığımız pek çok şeyin zamanın tozuyla mümkün kılınabildiğini görmedik mi hiç hayatımızda ? İnsan gençken, hadi daha doğru tabiriyle toyken kesin yargıları daha çok oluyor. Asla yapmam, mümkün değil olmaz, hiç şansı yok dediğimiz neleri bile kabullenebildiğimize şaşıyoruz.

Neden bu kadar uzun yazdım bunları? Çünkü eski TuzBİBER ve şimdi yeniden yayına başlayan TuzBİBER ekibinde olan Yasemin aynı kişi değil. Kendimi yontup, kesip biçip şekilden şekle sokup bugüne vardım. Hayatın bana sunduklarına kendi beklentilerimi katıp bir yol çizdim. Çoğu zaman kesişmiyor hayatla beklentilerimiz ama büyüdükçe sabretmeyi de öğreniyor insan. Yolumun bundan sonraki kısmında başka başka şekillere gireceğim mutlaka, hayat beni yoracak, ben inatla ona koşacağım. Hepimiz gibi, hepiniz gibi. Ve değişirken kendimiz, akarken yolumuz burada bu satırlarda kalıcı bir şeyler bırakmaya çalışacağım. Yazdığım, çizdiğim tamamen bugünün değer yargıları ile olacak elbette . Hayatın içinde gördüğüm yazmaya, paylaşmaya değer ne varsa sizlerle olmak adına. Hayatın tuzuyla biberiyle hazırsak başlıyoruz biz o zaman.

YORUM EKLE